সাৰাংশ: ‘মানৱ বন্দনা’ কবিতাটোৰ মাজেৰে কবি চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাই মানৱ সেৱাৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছে। কবিতাটোত কোৱা হৈছে যে মানুহেই হৈছে সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ। মানুহৰ পাৰস্পৰিক মৰম-চেনেহ আৰু সেৱাৰ জৰিয়তে এই পৃথিৱীখনক স্বৰ্গতকৈও অধিক সুন্দৰ কৰি তুলিব পাৰি। মানুহেই দেৱতা আৰু মানুহেই সেৱক। সেয়েহে, আন কোনো দেৱ-দেৱীৰ পূজা নকৰি মানুহৰ পূজা কৰিবলৈ আহ্বান জনাইছে, যাৰ অৰ্থ হৈছে মানুহৰ সেৱা কৰা। এই কবিতাটিৰ ঘাই উদ্দেশ্য হৈছে মানুহৰ শ্ৰেষ্ঠত্ব প্ৰতিপন্ন কৰা।
Summary: In the poem “Manab Bandana,” the poet Chandrakumar Agarwala emphasizes the service of humanity. The poem states that human beings are supreme. Through mutual love, affection, and service, this earth can be made more beautiful than heaven. Man is the deity, and man is the worshipper. Therefore, the poet calls for the worship of humankind instead of any other gods or goddesses, which implies serving humanity. The main objective of this poem is to establish the supremacy of human beings.
ভাব-বিষয়ক
১। চমু উত্তৰ লিখা:
ক) ‘মানুহেই পৰাৎপৰ’ বোলা কথাষাৰৰ অৰ্থ কি?
উত্তৰঃ ‘মানুহেই পৰাৎপৰ’ বোলা কথাষাৰৰ অৰ্থ হ’ল মানুহেই শ্ৰেষ্ঠতকৈয়ো শ্ৰেষ্ঠ, অৰ্থাৎ পৰম সত্য। কবিয়ে মানুহক সকলোতকৈ ওপৰত স্থান দিছে।
খ) মানুহক ‘ময়াপী জীৱ’ বোলাৰ অৰ্থ কি?
উত্তৰঃ ‘ময়াপী জীৱ’ বোলাৰ অৰ্থ হ’ল মায়া, মোহ, আৰু ভ্ৰান্তিৰে পৰিপূৰ্ণ জীৱ। মানুহ মায়া-মোহত আৱদ্ধ হৈ থাকে, সেয়েহে মানুহক ময়াপী জীৱ বুলি কোৱা হৈছে।
গ) পাদ্য অৰ্ঘ্য লৈ মানুহক পূজা কৰাৰ অৰ্থ কি?
উত্তৰঃ পাদ্য (ভৰি ধুবলৈ দিয়া পানী) আৰু অৰ্ঘ্য (পূজাৰ উপকৰণ) লৈ মানুহক পূজা কৰাৰ অৰ্থ হ’ল শ্ৰদ্ধা আৰু ভক্তিৰে মানুহৰ সেৱা কৰা। কবিয়ে মানুহকেই দেৱতা জ্ঞান কৰি মানুহৰ সেৱাত ব্ৰতী হ’বলৈ কৈছে।
২। ‘মানৱ বন্দনা’ কবিতাটিৰ সাৰাংশ তোমাৰ নিজৰ কথাৰে বিৱৰি লিখা।
উত্তৰঃ ‘মানৱ বন্দনা’ কবিতাটোৰ জৰিয়তে কবি চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাই মানুহৰ জয়গান গাইছে। তেওঁৰ মতে, এই পৃথিৱীত মানুহৰ অহৰহ আহ-যাহ চলি আছে। মানুহ মায়া-মোহত আৱদ্ধ এক জীৱ। মানুহৰ জীৱন আৰু কৰ্মৰ সোঁত অবিৰতভাৱে বৈ থাকে।
কবিয়ে কৈছে যে মানুহৰ মাজত থকা পাৰস্পৰিক মৰম আৰু চেনেহেই হৈছে প্ৰকৃত ধৰ্ম। মানুহেই মানুহৰ সংগী আৰু মানুহেই সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ। মানুহৰ বাবে এই পৃথিৱীখন স্বৰ্গতকৈও অধিক আপোন। তেওঁৰ মতে, মানুহেই দেৱতা আৰু মানুহেই সেৱক। মানুহৰ বাহিৰে আন কোনো দেৱতা নাই। সেয়েহে, তেওঁ সকলোকে শ্ৰদ্ধা আৰু ভক্তিৰে মানুহৰূপী দেৱতাৰ পূজা অৰ্থাৎ সেৱা কৰিবলৈ আহ্বান জনাইছে।
৩। ‘এই যে পৃথিৱী স্বৰ্গতো অধিক
মানুহৰ নিজাপী ঘৰ।’—
কথাষাৰৰ অৰ্থ বুজাই লিখা।
উত্তৰঃ উক্ত কবিতাফাঁকি ‘মানৱ বন্দনা’ কবিতাটিৰ পৰা লোৱা হৈছে। ইয়াৰ জৰিয়তে কবিয়ে পৃথিৱীখনক মানুহৰ বাবে স্বৰ্গতকৈও শ্ৰেষ্ঠ বুলি কৈছে।
মানুহে স্বৰ্গৰ কল্পনা কৰে, কিন্তু স্বৰ্গ কোনেও দেখা নাই। আনহাতে, পৃথিৱীখন হ’ল মানুহৰ জন্মভূমি আৰু কৰ্মভূমি। মানুহে এই পৃথিৱীতেই সুখ-দুখ, হাঁহি-কান্দোনৰ মাজেৰে জীৱন অতিবাহিত কৰে। মানুহৰ মাজৰ পাৰস্পৰিক মৰম-চেনেহ আৰু সম্পৰ্কই এই পৃথিৱীখনক বাসৰ উপযোগী কৰি তুলিছে। সেয়েহে কবিয়ে এই পৃথিৱীখনক মানুহৰ ‘নিজাপী ঘৰ’ বুলি কৈছে আৰু ইয়াক স্বৰ্গতকৈও অধিক বুলি অভিহিত কৰিছে।
৪। তাৎপৰ্য ব্যাখ্যা কৰা :
(ক) মানৱী জনম দিয়া উটুৱাই
মানৱী কৰম সোঁতে,
মানুহৰ মৰম বুজিবা মানুহে
ধৰম যে মৰমতে।
উত্তৰঃ উক্ত কবিতাফাঁকি আমাৰ পাঠ্যপুথি ‘অসমীয়া সাহিত্য চয়নিকা (নতুন)’ৰ অন্তৰ্গত চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাদেৱৰ ‘মানৱ বন্দনা’ কবিতাটিৰ পৰা তুলি অনা হৈছে।
এই কবিতাফাঁকিৰ জৰিয়তে কবিয়ে মানৱ জীৱনৰ কৰ্মৰ সোঁত আৰু মানৱ প্ৰেমৰ মহত্ত্বৰ বিষয়ে কৈছে। মানুহৰ জীৱনটো কৰ্মৰ এক অবিৰত সোঁতৰ দৰে। এই কৰ্মৰ সোঁততেই মানুহৰ জীৱন উটি যায়। কবিয়ে কৈছে যে মানুহৰ মাজত থকা পাৰস্পৰিক মৰম-চেনেহেই হৈছে প্ৰকৃত ধৰ্ম। মানুহে মানুহক মৰম কৰাৰ মাজতেই ধৰ্ম নিহিত হৈ আছে। মানৱ প্ৰেমেই হ’ল মানুহৰ শ্ৰেষ্ঠ ধৰ্ম।
(খ) মানুহেই দেৱ মানুহেই সেৱ
মানুহ বিনে নাই কেৱ,
কৰা কৰা পূজা পাদ্য অৰ্ঘ্য লই
জয় জয় মানৱ দেৱ।
উত্তৰঃ উক্ত কবিতাফাঁকি আমাৰ পাঠ্যপুথি ‘অসমীয়া সাহিত্য চয়নিকা (নতুন)’ৰ অন্তৰ্গত চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাদেৱৰ ‘মানৱ বন্দনা’ কবিতাটিৰ পৰা তুলি অনা হৈছে।
এই কবিতাফাঁকিৰ জৰিয়তে কবিয়ে মানৱতাবাদৰ উচ্চ আদৰ্শ দাঙি ধৰিছে। কবিয়ে মানুহকেই দেৱতা আৰু মানুহকেই সেৱক বা পূজাৰী বুলি অভিহিত কৰিছে। তেওঁৰ মতে, মানুহৰ বাহিৰে আন কোনো দেৱতা নাই। সেয়েহে, তেওঁ আন দেৱ-দেৱীৰ পৰিৱৰ্তে মানুহৰূপী দেৱতাক পূজা কৰিবলৈ আহ্বান জনাইছে। অৰ্থাৎ, শ্ৰদ্ধা আৰু ভক্তিৰে মানুহৰ সেৱা কৰিবলৈ কৈছে। মানৱ সেৱাই হ’ল ঈশ্বৰৰ প্ৰকৃত সেৱা।
ভাষা-বিষয়ক
৫। সমাৰ্থক শব্দ লিখা :
- মানুহ: নৰ, মনুষ্য, মানৱ
- সংগ: লগ, সঙ্গ, সহচৰ
- পৃথিৱী: ধৰা, বসুন্ধৰা, অৱনী
- সোঁত: সোঁত, প্ৰৱাহ
- স্বৰ্গ: দেৱলোক, অমৰাপুৰী
- দেৱ: দেৱতা, অমৰ, সুৰ
৬। সংস্কৃত কৰ্ম, ধৰ্ম আদি শব্দৰ পৰা কৰম, ধৰম আদি শব্দৰ উৎপত্তি হৈছে। এনে কিছুমান শব্দ বাছি উলিয়াই এখন তালিকা প্ৰস্তুত কৰা।
উত্তৰঃ সংস্কৃত শব্দৰ পৰা উৎপত্তি হোৱা কিছুমান অসমীয়া শব্দৰ তালিকা তলত দিয়া হ’ল:
| সংস্কৃত শব্দ (তৎসম) | অসমীয়া শব্দ (তদ্ভৱ) |
|---|---|
| কৰ্ম | কৰম |
| ধৰ্ম | ধৰম |
| চৰ্ম | চৰম/চাম |
| মৎস | মাছ |
| সৰ্প | সাপ |
| গ্ৰাম | গাঁও |
| হস্ত | হাত |