সাৰাংশ: এই পাঠটিত লেখক আব্দুছ ছাত্তাৰে অসমৰ জনগোষ্ঠীগত গাঁথনি আৰু ইয়াৰ ফলত গঢ়ি উঠা বৰ্ণিল সংস্কৃতিৰ বিষয়ে আলোচনা কৰিছে। খ্ৰীষ্টপূৰ্বৰে পৰা বিভিন্ন সময়ত অসমলৈ প্ৰব্ৰজন কৰা অষ্ট্ৰিক, মংগোলীয় আদি বিভিন্ন জনগোষ্ঠীৰ পৰা আৰম্ভ কৰি ত্ৰয়োদশ শতিকাত আহোমসকলৰ আগমন আৰু পৰৱৰ্তী সময়ত হোৱা অন্যান্য জনগোষ্ঠীৰ বিষয়ে এই পাঠত উল্লেখ আছে। পাঠটোত দেখুওৱা হৈছে যে কেনেকৈ এই সকলো ভিন্ন ভাষা, ধৰ্ম আৰু ৰীতি-নীতিৰ লোকসকল একত্ৰিত হৈ এটা উমৈহতীয়া অসমীয়া পৰিচয় গঢ়ি তুলিলে। বিশেষকৈ অসমীয়া ভাষাই এই সমন্বয়ৰ প্ৰক্ৰিয়াত এক গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছিল। ব্ৰিটিছ শাসনৰ সময়ত চাহ বাগানত কাম কৰিবলৈ অহা শ্ৰমিক আৰু অন্য সেৱাৰ বাবে ভাৰতৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ পৰা অহা লোকসকলো যে অসমীয়া সমাজৰ অংগ হৈ পৰিল, সেই বিষয়েও ইয়াত আলোচনা কৰা হৈছে। लेखকে সমন্বয়ৰ এই প্ৰক্ৰিয়াটোকে (Process of Assimilation) অসমীয়া সংস্কৃতিৰ মূল ভেটি বুলি অভিহিত কৰিছে।
Summary: In this lesson, author Abdus Sattar discusses the ethnic composition of Assam and the vibrant culture that has resulted from it. It traces the migration of various ethnic groups to Assam from ancient times, including Austric and Mongoloid communities, the arrival of the Ahoms in the 13th century, and subsequent migrations. The text illustrates how all these people with different languages, religions, and customs assimilated to form a common Assamese identity. The Assamese language, in particular, played a crucial role in this process of integration. It also discusses how laborers who came to work in tea gardens during British rule and people who came from different parts of India for other services also became a part of Assamese society. The author terms this process of integration as the “Process of Assimilation,” which is the cornerstone of Assamese culture.
ভাব-বিষয়ক
১। অতি চমু উত্তৰ লিখা :
(ক) ত্ৰয়োদশ শতিকাত অসমলৈ অহা বহিৰাগত গোষ্ঠী কোনটো?
উত্তৰঃ ত্ৰয়োদশ শতিকাত চীন দেশৰ দক্ষিণ-পশ্চিম অঞ্চলৰ পৰা অহা মংগোলীয় বহিৰাগত গোষ্ঠীটো হ’ল টাই জনগোষ্ঠী, যাক আমি আহোম বুলি জানো।
(খ) প্ৰাচীন কালৰে পৰা অসম দেশ কিহৰ বাবে প্ৰসিদ্ধ আছিল?
উত্তৰঃ প্ৰাচীন কালৰে পৰা সমগ্ৰ অসম দেশখন যাদু-মন্ত্ৰ আৰু ঐন্দ্ৰজালিক বিদ্যাৰ বাবে প্ৰসিদ্ধ আছিল।
(গ) কিহে অসমীয়া জাতিক অধিক কটকটীয়া কৰিলে?
উত্তৰঃ ভাষিক সংমিশ্ৰণে অসমীয়া জাতি আৰু সংস্কৃতিক অধিক কটকটীয়া কৰিলে।
(ঘ) সকলোকে বান্ধি থোৱা এনাজৰীডাল কি আছিল?
উত্তৰঃ সকলোকে বান্ধি থোৱা এনাজৰীডাল আছিল – অসমীয়া ভাষা।
(ঙ) অসমৰ মংগোলীয় গোষ্ঠীৰ লোক কোনবিলাক?
উত্তৰঃ অসমৰ মংগোলীয় গোষ্ঠীৰ লোকসকল হ’ল – কছাৰী, চুটীয়া, কোঁচ, মেছ, ডিমাছা, দেউৰী, মিচিং, বড়ো, তিৱা, কাৰ্বি, গাৰো, মিজো, খাছী, জয়ন্তীয়া আদি।
২। চমু উত্তৰ লিখা :
(ক) অসমীয়া জনগোষ্ঠীৰ ধাৰক বুলিলে কোনসকলক বুজায়?
উত্তৰঃ যিসকল জনগোষ্ঠীয়ে মূলতঃ অসমৰ জন-সংস্কৃতি ধাৰণ কৰি আহিছে তেওঁলোককেই অসমীয়া জনগোষ্ঠীৰ ধাৰক বোলা হয়। এই জনগোষ্ঠীসমূহ হ’ল – কছাৰী, চুটীয়া, কোঁচ, মেছ, ডিমাছা, দেউৰী, মিচিং, বড়ো, তিৱা, কাৰ্বি আদি।
(খ) কিমান চনৰ পৰা কিমান চনলৈ অসমৰ বিদ্যালয়ত বঙলা ভাষা চলিছিল?
উত্তৰঃ ১৮৩৬ চনৰ পৰা ১৮৭৩ চনলৈ অসমৰ বিদ্যালয়ত অসমীয়াৰ ঠাইত বঙলা ভাষাৰে শিক্ষাদানৰ মাধ্যম কৰা হৈছিল।
(গ) চাহ-উদ্যোগৰ কৰ্মীসকল কোন? তেওঁলোক ক’ৰ ক’ৰ পৰা অসমলৈ আহিছিল?
উত্তৰঃ চাহ-উদ্যোগৰ কৰ্মীসকল আছিল – চাওঁতাল, কুৰ্মী, মুণ্ডা, তেলীংগা, হো, ভূমিজ, ওৰাং, তাঁতী, লোহাৰ আদি।
তেওঁলোক বিহাৰ, উৰিষ্যা, মধ্যপ্ৰদেশ আৰু উত্তৰ প্ৰদেশৰ পৰা অসমলৈ আহিছিল।
(ঘ) পাঠটিত থকা খাদ্য-বস্ত্ৰৰ এখন তালিকা প্ৰস্তুত কৰা।
উত্তৰঃ পাঠটিত থকা খাদ্য-বস্ত্ৰৰ তালিকাখন তলত দিয়া হ’ল:
- খাদ্য: কোৰ্মা-কোপ্তা, কেক-বিস্কুট, ৰুটি, ৰসগোল্লা, লাল-মোহন, চানা, লুচি-পুৰি, দোচা, চাম্বাৰ, ইডলি।
- বস্ত্ৰ: কোট-পেন্ট।
৩। ‘অসমৰ জনগোষ্ঠীৰ গাঁথনি আৰু সংস্কৃতি’ পাঠটোৰ সাৰাংশ লিখা।
উত্তৰঃ ‘অসমৰ জনগোষ্ঠীৰ গাঁথনি আৰু সংস্কৃতি’ পাঠটোত লেখক আব্দুছ ছাত্তাৰে অসমৰ বৰ্ণিল জাতি-জনগোষ্ঠীৰ ইতিহাস আৰু সাংস্কৃতিক সমন্বয়ৰ বিষয়ে এক সুন্দৰ বৰ্ণনা দাঙি ধৰিছে। অসম এখন এনে ৰাজ্য য’ত প্ৰাগৈতিহাসিক কালৰে পৰা অষ্ট্ৰিক, মংগোলীয় আদি বহু জনগোষ্ঠীয়ে প্ৰব্ৰজন কৰি ইয়াত বসবাস কৰিবলৈ লৈছিল। ত্ৰয়োদশ শতিকাত টাই-আহোমসকলৰ আগমনৰ পিছত এই সংমিশ্ৰণৰ প্ৰক্ৰিয়াই এক নতুন গতি লাভ কৰে।
এই সকলো জনগোষ্ঠীৰ নিজা নিজা ভাষা, ধৰ্ম, ৰীতি-নীতি আৰু পৰম্পৰা আছিল। কিন্তু সময়ৰ লগে লগে এই সকলোবোৰ মিলি এক উমৈহতীয়া অসমীয়া সংস্কৃতিৰ জন্ম হয়। এইক্ষেত্ৰত অসমীয়া ভাষাই এক শক্তিশালী ভূমিকা পালন কৰিছিল আৰু সকলোকে একতাৰ ডোলেৰে বান্ধি ৰাখিছিল।
ব্ৰিটিছ শাসনকালত চাহ বাগানত কাম কৰিবলৈ আৰু অন্যান্য সেৱাৰ বাবে ভাৰতৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ পৰা বহু লোক অসমলৈ আহিছিল। তেওঁলোকেও লাহে লাহে অসমীয়া ভাষা-সংস্কৃতিক আঁকোৱালি লৈ ইয়াৰ সমাজৰ অবিচ্ছেদ্য অংগ হৈ পৰে। এইদৰে হোৱা সমন্বয়ৰ প্ৰক্ৰিয়াটোকে (Process of Assimilation) পাঠটোত অসমীয়া সংস্কৃতিৰ মূল ভেটি বুলি কোৱা হৈছে।
৪। ‘অসমৰ বৈচিত্ৰ্যপূৰ্ণ জনগোষ্ঠীৰ গাঁথনিয়ে অসমীয়া সংস্কৃতিৰ বৈশিষ্ট্য ৰক্ষা কৰিছে।’ — কথাষাৰৰ গুৰুত্ব ব্যাখ্যা কৰি অসমৰ জনগোষ্ঠীৰ বৈচিত্ৰ্যৰ কথা বৰ্ণনা কৰা।
উত্তৰঃ অসম এখন বৈচিত্ৰ্যপূৰ্ণ জনগোষ্ঠীৰে পৰিপূৰ্ণ ৰাজ্য। ইয়াত অষ্ট্ৰিক, মংগোলীয়, দ্ৰাবিড় আৰু আৰ্যসকলৰ সংমিশ্ৰণেৰে এক শক্তিশালী অসমীয়া জাতি গঢ়ি উঠিছে। এই সকলো জনগোষ্ঠীৰ নিজা ভাষা, ৰীতি-নীতি, উৎসৱ-পাৰ্বন, খাদ্য-বস্ত্ৰ আৰু পৰম্পৰা আছে, যিবোৰে অসমীয়া সংস্কৃতিক এক অনন্য ৰূপ দিছে।
জনগোষ্ঠীৰ গাঁথনি আৰু বৈচিত্ৰ্য:
- প্ৰাক্-আৰ্য জনগোষ্ঠী: অসমৰ মূল অধিবাসীসকলৰ ভিতৰত বড়ো, কছাৰী, চুটীয়া, মেছ, ডিমাছা, দেউৰী, তিৱা, কাৰ্বি, মিচিং আদি মংগোলীয় গোষ্ঠীৰ লোকসকল অন্যতম। তেওঁলোকৰ নিজস্ব লোক-সংস্কৃতি, সাজ-পোছাক আৰু উৎসৱে অসমীয়া সংস্কৃতিক সমৃদ্ধ কৰিছে।
- আহোমসকল: ত্ৰয়োদশ শতিকাত অসমলৈ অহা আহোমসকলে প্ৰায় ছশ বছৰ ৰাজত্ব কৰিছিল। তেওঁলোকে অসমৰ সমাজ আৰু সংস্কৃতিত এক গভীৰ প্ৰভাৱ পেলাইছিল।
- চাহ জনগোষ্ঠী: ব্ৰিটিছৰ দিনত বিহাৰ, উৰিষ্যা, মধ্যপ্ৰদেশ আদিৰ পৰা অহা চাওঁতাল, মুণ্ডা, ওৰাং আদি জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে অসমৰ চাহ বাগানত কাম কৰিবলৈ আহিছিল। তেওঁলোকৰ ঝুমুৰ নৃত্য আৰু অন্যান্য লোক-সংস্কৃতি এতিয়া অসমীয়া সংস্কৃতিৰ এক অভিন্ন অংগ।
- অন্যান্য জনগোষ্ঠী: ইয়াৰ উপৰিও, মুছলমান, শিখ, বঙালী, মাৰোৱাৰী আদি বহু জনগোষ্ঠীয়ে অসমক নিজৰ ঘৰ হিচাপে গ্ৰহণ কৰি ইয়াৰ সাংস্কৃতিক বৈচিত্ৰ্যত অৰিহণা যোগাইছে।
এই সকলো জনগোষ্ঠীৰ সংমিশ্ৰণৰ ফলত অসমীয়া সংস্কৃতি এক বহুৰঙী ফুলৰ দৰে হৈ পৰিছে। বিহুৰ দৰে উৎসৱত সকলোৱে একেলগে অংশগ্ৰহণ কৰে। অসমীয়া ভাষাই এই সকলো জনগোষ্ঠীক একতাৰ ডোলেৰে বান্ধি ৰাখিছে। সেয়েহে, এই কথাষাৰ সত্য যে অসমৰ বৈচিত্ৰ্যপূৰ্ণ জনগোষ্ঠীৰ গাঁথনিয়ে অসমীয়া সংস্কৃতিৰ বৈশিষ্ট্য ৰক্ষা কৰিছে।
৫। ‘বিশেষ এটা ঔদ্যোগিক আৱেষ্টনীৰ মাজত বসবাস কৰিবলৈ লোৱা কাৰণেও থলুৱা সংস্কৃতিৰ পৰা আঁতৰিও পৰিল।’ – ইয়াত কি ঔদ্যোগিক আৱেষ্টনীৰ কথা উল্লেখ কৰিছে আৰু কোনে, কিহৰ বাবে আঁতৰি পৰাৰ কথা কৈছে – পাঠৰ আলমত বিচাৰ কৰা।
উত্তৰঃ ইয়াত চাহ উদ্যোগৰ ঔদ্যোগিক আৱেষ্টনীৰ কথা কোৱা হৈছে। ব্ৰিটিছৰ দিনত ভাৰতৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ পৰা অহা চাহ জনগোষ্ঠীৰ শ্ৰমিকসকলক এই ঔদ্যোগিক আৱেষ্টনীত কাম কৰিবলৈ অনা হৈছিল।
এই শ্ৰমিকসকলক তেওঁলোকৰ নিজা গাঁও-সমাজৰ পৰা আঁতৰাই আনি চাহ বাগানৰ চৌহদত ৰখা হৈছিল, যিটো তেওঁলোকৰ বাবে এক নতুন আৰু অচিনাকি পৰিৱেশ আছিল। এই নতুন পৰিৱেশত তেওঁলোকে নিজৰ থলুৱা সংস্কৃতি, পৰম্পৰা আৰু ৰীতি-নীতিৰ পৰা আঁতৰি আহিবলৈ বাধ্য হৈছিল। তেওঁলোকে থলুৱা অসমীয়া সমাজৰ সৈতে মিলি এক নতুন জীৱনশৈলী গ্ৰহণ কৰিবলগীয়া হৈছিল। সেয়েহে, লেখকৰ মতে, এই ঔদ্যোগিক আৱেষ্টনীৰ বাবে তেওঁলোকে নিজৰ থলুৱা সংস্কৃতিৰ পৰা আঁতৰি পৰিল।
৬। ‘এটা সংমিশ্ৰিত – সংস্কৃতিসম্পন্ন জাতি, ইয়াক নুই কৰাৰ কোনো যুক্তি-তৰ্কৰ অৱকাশ নাই।’ – ইয়াত লিখকে কাক আৰু কি সংস্কৃতিসম্পন্ন জাতি বুলি কৈছে? ‘নুই কৰাৰ কোনো যুক্তি তৰ্কৰ অৱকাশ নাই’ বোলা কথাষাৰৰ সত্যাসত্য বিচাৰ কৰা।
উত্তৰঃ ইয়াত লিখকে অসমীয়া জাতিক এক সংমিশ্ৰিত আৰু সংস্কৃতিসম্পন্ন জাতি বুলি কৈছে।
‘নুই কৰাৰ কোনো যুক্তি-তৰ্কৰ অৱকাশ নাই’ বুলি কোৱা কথাষাৰ সম্পূৰ্ণ সত্য। কাৰণ, অসমৰ ইতিহাস চালে দেখা যায় যে ইয়াত বিভিন্ন সময়ত বিভিন্ন জনগোষ্ঠীৰ আগমন ঘটিছে। অষ্ট্ৰিক, মংগোলীয়, দ্ৰাবিড় আৰু আৰ্য – এই সকলো জনগোষ্ঠীৰ সংমিশ্ৰণেৰে অসমীয়া জাতি গঢ়ি উঠিছে। প্ৰতিটো জনগোষ্ঠীয়ে নিজৰ ভাষা, সংস্কৃতি, ৰীতি-নীতি আৰু পৰম্পৰা লগত লৈ আহিছিল। সময়ৰ লগে লগে এই সকলোবোৰ মিলি গৈ এক নতুন আৰু সমৃদ্ধিশালী অসমীয়া সংস্কৃতিৰ জন্ম হয়।
অসমীয়া ভাষাই এই সংমিশ্ৰণত এক গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছে। বিহুৰ দৰে উৎসৱত সকলোৱে একেলগে অংশ লয়, যিটো এই সাংস্কৃতিক সমন্বয়ৰ এক উৎকৃষ্ট উদাহৰণ। সেয়েহে, অসমীয়া জাতিক এক সংমিশ্ৰিত জাতি বুলি কোৱাটোত কোনো সন্দেহৰ অৱকাশ নাই।
৭। ‘লগে লগে সংস্কৃতিৰ ৰূপান্তৰ ঘটিল।’ — কিহৰ লগে লগে সংস্কৃতিৰ ৰূপান্তৰ ঘটিছিল? এই ৰূপান্তৰ কিদৰে ঘটিছিল বুজাই লিখা।
উত্তৰঃ অসমলৈ বিভিন্ন জনগোষ্ঠীৰ আগমনৰ লগে লগে সংস্কৃতিৰ ৰূপান্তৰ ঘটিছিল।
যেতিয়া এটা জনগোষ্ঠী আন এটা জনগোষ্ঠীৰ সংস্পৰ্শলৈ আহে, তেতিয়া তেওঁলোকৰ মাজত আদান-প্ৰদান হয়। এই ৰূপান্তৰ এক স্বাভাৱিক প্ৰক্ৰিয়াৰে ঘটিছিল, ইয়াত কোনো জোৰ-জবৰদস্তি নাছিল। এই ৰূপান্তৰ তলত দিয়া ধৰণে ঘটিছিল:
- ভাষা: বিভিন্ন জনগোষ্ঠীৰ ভাষাৰ শব্দ অসমীয়া ভাষাত সোমাই পৰিছিল, যাৰ ফলত অসমীয়া ভাষা আৰু অধিক চহকী হৈছিল।
- সাজ-পাৰ: বিভিন্ন জনগোষ্ঠীৰ সাজ-পাৰে ইটোৱে সিটোক প্ৰভাৱিত কৰিছিল, যাৰ ফলত নতুন ধৰণৰ সাজ-পাৰৰ সৃষ্টি হৈছিল।
- খাদ্যাভ্যাস: খোৱা-বোৱাৰ ক্ষেত্ৰতো নতুনত্ব আহিছিল। এটা জনগোষ্ঠীৰ খাদ্য আনটো জনগোষ্ঠীৰ মাজত জনপ্ৰিয় হৈছিল।
- ৰীতি-নীতি আৰু উৎসৱ: বিভিন্ন জনগোষ্ঠীৰ ৰীতি-নীতি আৰু উৎসৱৰ মাজত সমন্বয় ঘটিছিল। ইয়াৰ ফলত উমৈহতীয়াভাৱে পালন কৰা উৎসৱৰ সৃষ্টি হৈছিল।
এইদৰে, এটা জনগোষ্ঠীয়ে আনটো জনগোষ্ঠীৰ ভাল দিশবোৰ গ্ৰহণ কৰি নিজৰ সংস্কৃতিক সমৃদ্ধ কৰিছিল, যাৰ ফলত এক নতুন, সংমিশ্ৰিত আৰু শক্তিশালী অসমীয়া সংস্কৃতিৰ ৰূপান্তৰ ঘটিছিল।
৮। তাৎপৰ্য ব্যাখ্যা কৰা –
(ক) দেখা যায় সকলোকে বান্ধি থোৱা এনাজৰীডাল আছিল অসমীয়া ভাষা।
উত্তৰঃ এই কথাষাৰৰ তাৎপৰ্য এয়ে যে অসমত বহুতো ভিন্ন জাতি-জনগোষ্ঠীয়ে বসবাস কৰে, যাৰ নিজা নিজা ভাষা আৰু সংস্কৃতি আছে। কিন্তু অসমীয়া ভাষাই এই সকলো ভিন্ন জনগোষ্ঠীক একতাৰ ডোলেৰে বান্ধি ৰাখিছে। ই এক উমৈহতীয়া পৰিচয়ৰ মাধ্যম হিচাপে কাম কৰিছে, যাৰ জৰিয়তে সকলোৱে ইজনে সিজনৰ লগত ভাবৰ আদান-প্ৰদান কৰিব পাৰে আৰু এক অসমীয়া হিচাপে নিজকে পৰিচয় দিব পাৰে। সেয়েহে, অসমীয়া ভাষাক সকলোকে বান্ধি ৰখা এক শক্তিশালী এনাজৰীৰ লগত তুলনা কৰা হৈছে।
(খ) এই গোটেইবোৰ হ’ল স্বতঃপ্ৰণোদিতভাৱে হোৱা প্ৰক্ৰিয়া।
উত্তৰঃ এই কথাষাৰৰ তাৎপৰ্য হ’ল যে অসমৰ সাংস্কৃতিক সমন্বয় কোনো জোৰ-জবৰদস্তিৰে হোৱা নাছিল। ই এক স্বাভাৱিক আৰু স্বতঃস্ফূৰ্ত প্ৰক্ৰিয়া আছিল, য’ত বিভিন্ন জনগোষ্ঠীয়ে ইজনে সিজনৰ লগত মিলি গৈছিল। তেওঁলোকে ইজনে সিজনৰ ভাল দিশবোৰ গ্ৰহণ কৰিছিল আৰু নিজৰ সংস্কৃতিৰ লগত মিলাই লৈছিল। এই প্ৰক্ৰিয়াত কোনো ধৰণৰ হেঁচা বা বাধ্য-বাধকতা নাছিল, সেয়েহে ইয়াক স্বতঃপ্ৰণোদিত বুলি কোৱা হৈছে।
(গ) এইয়া আছিল দিয়া-লোৱা আৰু এৰা-ধৰাৰ ব্যৱস্থা।
উত্তৰঃ এই কথাষাৰৰ তাৎপৰ্য এয়ে যে অসমৰ সাংস্কৃতিক সমন্বয় এক আদান-প্ৰদানৰ প্ৰক্ৰিয়াৰ মাজেৰে হৈছিল। ইয়াত এটা জনগোষ্ঠীয়ে আন এটা জনগোষ্ঠীৰ পৰা কিছুমান সাংস্কৃতিক উপাদান গ্ৰহণ কৰিছিল (লোৱা) আৰু নিজৰ কিছুমান উপাদান ত্যাগ কৰিছিল (এৰা)। এই দিয়া-লোৱাৰ জৰিয়তে সকলোৰে বাবে গ্ৰহণযোগ্য এক উমৈহতীয়া সংস্কৃতি গঢ়ি উঠিছিল। ই এক সহনশীলতা আৰু পাৰস্পৰিক বুজাবুজিৰ পৰিৱেশৰ ইংগিত দিয়ে।
ভাষা বিষয়ক
১। সন্ধি ভাঙা –
- সংস্কৃতি: সম্ + কৃতি
- জনগোষ্ঠী: জন + গোষ্ঠী
- স্বাভাৱিক: স্ব + ভাৱিক
২। ‘প্ৰ’ উপসৰ্গ লগ লগাই তিনিটা শব্দ গঠন কৰা।
উত্তৰঃ প্ৰগতি, প্ৰৱেশ, প্ৰসিদ্ধ
৩। বাক্য ৰচনা কৰা –
ভাষা-সংস্কৃতি: অসমত বসবাস কৰা প্ৰতিটো জাতি-জনগোষ্ঠীৰ একোটাকৈ নিজা ভাষা-সংস্কৃতি আছে।
পূজা-পাতল: অসমৰ মানুহে বিভিন্ন দেৱ-দেৱীক পূজা-পাতল কৰে।
বেপাৰ-বাণিজ্য: গুৱাহাটী অসমৰ বেপাৰ-বাণিজ্যৰ মূল কেন্দ্ৰ।
সহজ-সৰল: গাঁৱৰ মানুহবোৰৰ জীৱন যাপন অতি সহজ-সৰল।
দিয়া-লোৱা: সমাজত থাকিবলৈ হ’লে ইজনে সিজনৰ লগত দিয়া-লোৱাৰ সম্পৰ্ক থাকিব লাগে।
এৰা-ধৰা: সংসাৰত সুখী হ’বলৈ হ’লে এৰা-ধৰাৰ মনোভাৱ থাকিব লাগে।